Hoogmoed
Het enige voordeel van Ingrid Coenradie is dat Annabel Nanninga een plaatsje gezakt is op de kandidatenlijst van JA21. Het slechte nieuws is evenwel dat deze lamlendige bedenkster van het laaghartige spuugwoord ‘dobberneger’ daarmee nog steeds verzekerd lijkt van een zetel in de Tweede Kamer. Maar er zijn ook vrolijke ontwikkelingen op til. Zo moet u vooral eens een kijkje nemen op de socials van Felix Klos, de nummer acht van D66, met omschrijvingen van partijcoryfeeën als ‘de eminente diplomaat’ Sigrid Kaag, ‘de enige echte’ Rob Jetten en ‘onze formidabele’ Kajsa Ollongren. Oh wacht, had ik u al verteld dat Felix Klos in een vorig leven (de man is pas 33) campagneleider was voor het Europese beleid van de eminente diplomaat Sigrid Kaag, de enige echte Rob Jetten en onze formidabele Kajsa Ollongren? En wat dat Nederland allemaal gebracht heeft aan welvaart, voorspoed en fortuin? Dan moeten we vooral terugdenken aan Sophie in ’t Veld, een arrogante primadonna van D66 die aan haar vijftienjarig lidmaatschap van het Europese parlement persoonlijk én ten onrechte veel welvaart, voorspoed en fortuin heeft opgestreken, in totaal voor ruim vierhonderdduizend euro netto vanwege een riante onkostenvergoeding voor niet gemaakte hotelovernachtingen in haar eigen woonplaats. Bovendien heeft ze met dit lucratieve gesjoemel bijna twintig jaar lang geen enkele bijdrage geleverd aan de collectieve voorzieningen in Nederland (lees: geen cent aan inkomstenbelasting betaald). Sophie in ’t Veld is intussen overgestapt naar Volt na een ‘lange worsteling tussen mijn loyaliteit aan de partij en trouw aan onze waarden en omdat Europese kwesties wisselgeld in de nationale politiek zijn geworden’. Europese kwesties als waarden en wisselgeld, daar weet ze alles van. Jammer dat ze weg is? Geen idee, maar gelukkig kunnen we ons verheugen op de comeback van Tofik Dibi, ooit kamerlid voor GroenLinks waarvan we ons vooral twee dingen herinneren. Het eerste betrof zijn protest in 2009 tegen de uitzetting van twee Marokkaanse criminelen zonder geldige verblijfsvergunning. Het tweede vond plaats bij zijn afscheid van het parlement drie jaar later toen hij aangaf dat hij zich uit ijdelheid voor het lijsttrekkerschap kandidaat had gesteld en door de vele media-aandacht voor zijn persoon het zicht op de werkelijkheid was kwijtgeraakt. Kennelijk is hij nog steeds niet vrij van die gecombineerde sensatie, en is hij bovendien niet de enige, want meneer is voorgedragen als lijsttrekker van het gevreesde BIJ1, waarvan de leden hem de voorkeur gaven boven Patricia Dinkela, een slachtoffer van het toeslagenschandaal. Hiermee zijn we (weliswaar ongewild, maar toch) getuige van een merkwaardig fenomeen: de politieke partij die mede is voortgekomen uit (koloniale) bevrijdingszucht kiest dus niet voor een kandidaat uit de dwangbuis van de gijzeling door de knechting van het kapitaal, maar voor een pronkzieke kwibus uit de gerieflijke hangmat van het comfortabele wachtgeld die zichzelf promoot met de zaaddodende oneliner: ‘Als integreren een olympische sport is dan win ik als queer moslim goud’. Oké, dan heb ik er ook een. ‘Als hoogmoed een argument is dan is argwaan een aanbeveling’.
Copyright Peter Bonder.