Stekker uit de storm
Het verkiezingsprogramma van de VVD voor 29 oktober heet ‘Sterker uit de storm’. Omdat ik heel benieuwd was waarom de partij die al sinds haar oprichting pal staat voor het belang van een sterke en stabiele liberale democratie en een sterke en stabiele rechtsstaat, waardoor onze liberale democratie en onze democratische rechtsstaat Nederland tot één van de meest vrije en veilige landen ter wereld hebben gemaakt, voor deze titel gekozen had belde ik met het hoofdkantoor. Ik kreeg een lijzig-plat Amsterdams lispelende mevrouw aan de lijn die eerst wilde weten of ik wel een hardwerkende Nederlander was en vervolgens met geroutineerde weerzin de volgende tekst opdreunde: ‘De VVD staat al sinds haar oprichting pal voor het belang van een sterke en stabiele liberale democratie en een sterke en stabiele rechtsstaat. Onze liberale democratie en onze democratische rechtsstaat hebben Nederland tot één van de meest vrije en veilige landen ter wereld gemaakt. Om die vrijheid en veiligheid te behouden, is actieve bescherming van de liberale democratie en de democratische rechtsstaat noodzakelijk. De liberale waarden die daaraan ten grondslag liggen, zijn voor ons dan ook niet onderhandelbaar. Vrijheid, verantwoordelijkheid, verdraagzaamheid, gelijkwaardigheid en sociale rechtvaardigheid vormen de rotsvaste bouwstenen van onze maatschappij’. Oké, zei ik, maar omdat dat monotone geneuzel me begon tegen te staan besloot ik het document te downloaden en verder te lezen. Nou, daar gaan we. Sterke nadruk op fors kleinere overheid, stevige steun aan economische groei, scherp het mes in zorg en sociale zekerheid (kleiner basispakket, verhoging van het eigen risico, hoogte van de uitkering niet meer mee laten stijgen met het minimumloon, later met pensioen). Sterker uit de storm: het ademt de frisse wind van daadkracht, herstel en leiderschap, van een partij die het schip van Nederland gedurende vier kabinetten-Rutte op de klippen heeft laten lopen. En dan kunnen we misschien beter even meekijken naar wat niet in het verkiezingsprogramma staat. Zo kwam de demissionaire minister van economische zaken Vincent Karremans vorige maand met een reclamestunt uit de categorie van ‘vraag niet hoe het kan maar profiteer ervan’: een actieplan voor disruptieve innovatie waarbij Nederland in 2029 maar liefst drie procent van het bruto binnenlands product aan research and development zou moeten besteden. Er is geen hardwerkende Nederlander die echt snapt wat dat is, disruptieve innovatie, maar wat feitelijk nog veel schandelijker is: ook hier geldt dat het zijn partij, de VVD, was die in het hoofdlijnenakkoord van dit rampzalige kabinet heeft getekend voor miljarden aan bezuinigingen op innovatie, wetenschap en onderwijs waardoor universiteiten talloze programma’s moesten schrappen en honderden jonge onderzoekers werden ontslagen. En nog geen jaar later probeert zo’n omhooggevallen wethoudertje zich populair te bluffen met goedkope bravoure. Net zoals zijn politieke leidster electorale munt dacht te slaan uit een hysterische haattweet die nu als een boemerang in haar mascara ontploft. Het is een even veelzeggend als hoopgevend teken dat Douwe Bob een kort geding heeft aangespannen tegen dat repeterende klepkanon. Het werd de hoogste tijd dat iemand die gevaarlijke gifslang met een strafrechtelijke verwijzing naar haar eigen woorden (‘Keihard aanpakken dat tuig!’) een toontje lager laat sissen. Sterker uit de storm: hoe durven ze het te verzinnen.
Copyright Peter Bonder.