Vertrekplichtig
David van Weel is onze minister van buitenlandse zaken, asiel en migratie. Op de VVD-academie heeft hij waarschijnlijk in hetzelfde kneuzenklasje gezeten als zijn collega’s Eelco Heinen en Foort van Oosten, die een neo-nazi nog niet herkennen als die met een gestrekte rechterarm en een swastika tattoo op zijn voorhoofd ‘Heil Hitler!’ staat te brullen. In de amechtige poging van Dilan Yesilgöz om de liberale normen en waarden aan te passen aan de principiële omvolking tot een PVV-light worden nieuwe bewindslieden gescreend op sociaal autisme, professionele incompetentie, humane apathie, xenofobe passie en – vooral – historisch onbenul. Pieter Oud (mede-oprichter) en Henk Vonhoff, twee VVD’ers van de oude stempel, waren geschiedkundigen en zij zullen zich de laatste maanden regelmatig in hun graf hebben omgedraaid vanwege zoveel gebrek aan verhelderende duiding, verbale cohesie en getuigend besef bij hun hedendaagse nazaten. Zelfs een gewetenloze geheugenzeef als Mark Rutte schijnt geschiedenis gestudeerd te hebben voordat hij namens Unilever de pindakaas van Calvé begon te verkopen. Zijn staatssecretaris voor justitie Fred Teeven zei het al nadat hij een louche deal met beruchte drugscriminelen had gesloten: ‘Ik heb het gedaan voor volk en vaderland’ wat niet geheel toevallig met zoveel woorden ook de verraderlijke slogan van de NSB en de titel van hun schandelijke partijvod was. Geheel in die donkerbruine traditie opereert David van Weel als het oliemannetje in de Firma List & Bedrog, voor al uw morele ondergrenzen, ook wel het kabinet Schoof-I genoemd. Nadat hij er begin juli een asielwet doorheen gejast had waarin we illegale migranten gingen brandmerken als melaatse paria’s die we niet mogen helpen, deed hij een fredteeventje: ‘Met het begrip compassie heb ik niet zoveel, medemenselijkheid is geen grondrecht’. Gelukkig liep er nog wel een voorlieger in de buurt om hem in te fluisteren dat het geheel weliswaar misschien niet de schoonheidsprijs verdiende, maar dat het resultaat nu eenmaal telt. Precies zoals die angstaanjagende horrortrainer van PSV ons probeert wijs te maken dat het belabberde spel van zijn miljoenenploeg wel een zuurverdiende puntendeling had opgeleverd. Tel uit je winst.
En nu krijgen we dus een asieldeal met Oeganda, oftewel volgens een deftig nieuwsbericht van de Rijksoverheid op 26 september: ‘Nederland en Oeganda gaan samenwerken om vertrekplichtigen via Oeganda te laten terugkeren naar hun land van herkomst in de regio. Deze samenwerking is onderdeel van de brede en goede relatie tussen Oeganda en Nederland. Net als in Nederland is het de inzet dat dit vrijwillig gebeurt met de gebruikelijke terugkeerondersteuning. Nederland en Oeganda werken de intentie-overeenkomst de komende tijd verder uit. Uiteindelijk moet dit leiden tot een kleinschalige proef met een zogeheten transit hub voor een beperkt aantal afgewezen asielzoekers’. Let u vooral op het creatieve woordgebruik. Het klinkt toch alsof je in de Vriendenloterij een cadeaubon van de Hema hebt gewonnen: ‘GEFELICITEERD, u bent VERTREKPLICHTIG, en de TERUGKEERONDERSTEUNING krijgt u er GRATIS bij!’ En als u de prijs niet komt ophalen dan bent u so wie so verzekerd van een speciaal voor u gereserveerde plaats in de transit hub. Wat bent u toch een gelukszoeker, pardon: geluksvogel. Of eh…, toch niet? ‘Als iemand niet meewerkt volgt gedwongen vertrek. Als vertrek uiteindelijk toch niet lukt omdat bijvoorbeeld betrokkene en het land van herkomst niet meewerken, dan zijn de opties vaak uitgeput. De transit hub is een uitbreiding van de mogelijkheden van Nederland om vertrek in deze gevallen toch te realiseren’. Met andere woorden: we krijgen u weg, wat u ook probeert als betrokkene zijnde. En hoe beroerd de situatie van de mensenrechten in Oeganda ook is, voor vluchtelingen in het algemeen en homo’s in het bijzonder. Dat is allemaal geen punt voor David van Weel (‘Dat is de wereld’) en zijn doorpakkende departement van buitenlandse zaken, immers: ‘Hiermee laat Nederland duidelijk zijn voortrekkersrol zien binnen Europa als het gaat om innovatieve oplossingen voor meer grip op migratie’. Remigratie als exportproduct uit voorraad leverbaar, naast de kaas, de tulp en Armin van Buren. Hollands glorie potverdorie. Innovatie als alibi voor deportatie: sommige politici van een bepaalde partij zou je een vertrekplicht toewensen. Zonder terugkeerondersteuning.
Copyright Peter Bonder.