Sjakie
Het is lang geleden dat we met ons voetbal ‘Europees’ iets voorstelden, of konden genieten van ‘een stukje succesbeleving’ zoals ik een verslaggever van Studio Sport hoorde zeggen. Ooit, vrij lang geleden, stelden we nog wat voor buiten onze Disneyland-competitie. Ajax, Feyenoord en zelfs PSV hebben een Europa Cup in hun prijzenkast staan. Intussen zijn we vrij kansloos gekelderd tot de onderste divisie van San Marino, Andorra, Liechtenstein en Vaticaanstad. We verliezen met AZ van een subtopper uit Cyprus in een onherbergzame bergstreek waar de post nog met muilezels wordt rondgebracht. En dat doen we niet met 1-0 door een doelpunt in de laatste minuut van de lokale loodgieter die de avond daarvoor in de plaatselijke taveerne nog een begeerlijke deerne scoorde op de tonen van ‘Mandolinen in Nicosia’ – nee, we gaan met 4-0 (VIER-NUL!) ruimschoots de boot in tegen AEK Larnaca, de nummer vijf op de ranglijst van de Cyprus League achter pittoreske namen als Pafos, Omonia, Limassol en Apoel. Vroeger liepen we de polonaise (of we dansten de sirtaki) als er zo’n club uit de loting kwam, tegenwoordig zijn we zelfs met zulke tegenstanders ons voetballeven niet meer zeker. Of het nu tegen de nummer drie van Noorwegen gaat (Utrecht), de nummer zestien van Engeland (Feyenoord) of de nummer zes van Roemenië (Go Ahead): kansloos is nog de meest eufemistische benaming voor het schamele resultaat dat we uit het vuur en in de wacht weten te slepen. En dan hebben we het nog niet gehad over de vernedering die Ajax zich vrijwillig liet ondergaan in Marseille waar Dennis Bergkamp ooit een legendarische wondergoal scoorde die Jack van Gelder een spontaan orgasme bezorgde waarvan hij gelet op ’s mans sindsdien ernstig vertroebelde waarnemingsvermogen nu nog altijd de nadelige gevolgen ondervindt – en wij met hem, helaas. Over nadelige gevolgen gesproken: wie de ontwikkelingen van de laatste jaren in de Johan Cruyff Arena enigszins heeft kunnen volgen (wat als een prestatie op zich mag worden gekenmerkt) moet die recente oorwassing hebben zien aankomen. Kenners van het spel, en zij die daarvoor doorgaan, constateren een consequent dalende lijn die begon toen technisch directeur Marc Overmars schunnige foto’s van zijn jongeheertje in de stijgende lijn van een al dan niet opgewonden standje onder het vrouwelijke personeel liet verspreiden en dientengevolge zelf de lul werd. Sindsdien is het een komen en gaan van verantwoordelijken geweest en men kan intussen een complete vleugel van Madame Tussaud vullen met wassenbeelden van de charlatans, de nietsnutten en de non-valeurs die de beste plaatsen op het ereterras bezet hielden.
Het absolute dieptepunt in deze miserabele processie was de aanstelling in 2023 van Sven Mislintat, een Duitse marskramer met de bedenkelijke uitstraling van een gesjeesde porno-acteur uit het Rostock van voor de Wende, die in vier maanden meer kapot maakte dan Dick Schoof in de totale periode van zijn gehele termijn als minister-president voor elkaar kreeg. Een tragisch voorbeeld van zijn historische wanbeleid was de aankoop van de Noorse middenvelder Sivert Mannsverk. Deze modale jeugdinternational werd voor zes miljoen euro gekocht van Molde FK en kreeg een contract voor vijf jaar tegen een jaarsalaris van tweeënhalf miljoen euro. Geen misverstand: u zou ook tekenen bij het kruisje. Hij debuteerde op 17 december 2023 in de uitwedstrijd bij FC Twente, werd vanwege zijn riskant slechte spel in de rust gewisseld en maakte na de winterstop nog eens een hele helft vol. Hij werd verhuurd aan Cardiff City waarmee hij in zijn eerste wedstrijd met 7-0 verloor van Leeds United en draagt nu het shirt van Sparta Praag waar hij de komende drie jaar geheel naar eigen inzicht in totaal nog zevenenhalf miljoen euro mag besteden – met dank aan die tuinkabouter uit de ballenbak aan de Johan Cruyff Boulevard. Nederlands beste voetballer ooit draait zich om in zijn graf met de snelheid, het gemak en de souplesse waarmee hij vroeger tegenstanders bewusteloos speelde, maar het zal niet helpen. Ajax heeft zch met huid en haar overgeleverd aan ijdele, incompetente en louche bestuurders als Alex Kroes die als de gecombineerde reïncarnatie van Sinterklaas, Onze Lieve Heer en Jaap van Plaag werd ingevlogen, maar intussen een spoor van vernieling heeft achtergelaten met de benoeming van ‘Johnny’ Heitinga tot trainer-coach en alle voorspelbare gevolgen van dien. Zelfs een hardcore-F-sider als bondscoach Ronald Koeman legt het hoofd in de schoot en nodigt alleen nog horrorspits Wout Weghorst uit in de selectie voor de wedstrijden tegen angstgegner Malta en outsider Finland. Het is tekenend voor de radeloze hulpeloosheid in het ooit zo trotse Amsterdam, en een stevig brevet van schrijnend onvermogen, dat nu kennelijk alle hoop is gevestigd op de verlossende komst van Thomas Duivenvoorden, een tactisch zeer onderlegen assistent-trainer uit Doetinchem – jawel, uitgerekend van dezelfde club (De Graafschap) die oer-Ajacied Sjaak Swart in 2016 een hartverzakking bezorgde toen De Godenzonen bij De Superboeren het vrijwel zekere kampioenschap verspeelden. Zelden iemand zo oprecht chagrijnig, ongekend partijdig en ongehoord mooi woedend gezien – niet op zijn eigen ploeg, maar op de stumperds die beter waren. Ik denk dat daar de grootste makke van het verval in Amsterdam zit: het ligt volgens Ajax nooit aan Ajax.
Copyright Peter Bonder.