Boycot
Ron Jans, voetbaltrainer bij FC Utrecht, is een sociaal bewogen mens met het hart op de juiste plaats. Het probleem is alleen dat hij zijn emoties vaak niet de baas is en dat de werkelijkheid dan met hem aan de haal gaat. Zijn felle betoog tegen de media inzake het ontslag van zijn Ajax-collega John Heitinga oogde weliswaar naturel, oprecht en zuiver, maar was niet gespeend van paapse ceremonie en duivelse devotie met heidense hypocrisie en daarom zal het effect nihil zijn, nul komma nul op de schaal van 020. Net als de reactie van Peter Bosz, de zelfbenoemde voetbalprofessor van PSV, zoals altijd theatraal, pathetisch en spastisch, uiteindelijk geen enkel soelaas zal bieden, niet voor John Heitinga, niet voor henzelf en zeker niet voor ‘de voetballerij’ om die foeilelijke geuzennaam maar weer eens te hanteren. Want waar was Ron Jans, en waar was Peter Bosz, toen Joseph Oosting en Bas Sibum bij FC Twente respectievelijk Heracles hun biezen moesten pakken? Ach ja, Enschede, Almelo, Unterhaching, Schalke 04, klein bier. Oké, dat kan en dat mag. John van den Brom wordt hier gedoogd, maar Hendrie Krüzen is onze held; stad-, bond- en lotgenoot van Herman Finkers om met weinig woorden veel te zeggen. Maar waar waren Ron Jans, en waar was Peter Bosz, vorig seizoen toen Jeroen Rijsdijk bij Sparta, Hedwiges Maduro in Almere en Brian Priske uit De Kuip naar huis werden gestuurd? We hebben ze niet gehoord en we zullen ze ook niet horen als de volgende collega het slachtoffer wordt van te veel gelijke spelen, een schot op de paal en de waan van de dag. Maar zodra het gaat om een trainer van Ajax, het kerkhof dat Johan Cruyff Arena heet, beklimmen ze met veel poespas, poolwind en poeha het katheder van het crematorium om hun medeleven te tonen. Het is niet alleen gespeelde woede, het is ook vergeefse moeite.
Ajax is niet meer te redden, de Godenzonen zijn allang opgenomen in het mythologische hiernamaals van Ouranos, ze weten het alleen zelf nog niet. De enige keren dat er in die galmende ballenbak applaus klinkt en vuurwerk knalt is na de moord op een 17-jarig meisje en het verongelukken van een F-side-supporter. Voor de rest is het oorverdovend stil in het mausoleum van slappe koffie en droge cake, juichen doen ze alleen nog voor de warming up van de ballenjongens en de tribunes beginnen in de rust al leeg te lopen alsof men op tijd thuis wil zijn om de samenvatting te kunnen doorspoelen. Nee, wat Ron Jans, en in zijn kielzog Peter Bosz, zouden moeten doen is een oproep aan al hun collega’s om de vacature bij Ajax (de achtste in vier jaar) te boycotten. Doe het niet, trap er niet in. Geef niet toe aan de luimen van het dyslectische Telegraaf-tribunaal en het vooroorlogse gehets van Valentijn Driessen, het eenpersoonsbaggerbedrijf met de zuigkracht van de Koninklijke Boskalis, het basalten gelijk van Wouter de Winther en de pH-waarde van Wierd Duk. Laat ze barsten met hun zogenaamde Ajax-DNA, een fossiel relikwie uit de dagen van Johan Cruyff en Salo Muller, toen Louis van Gaal op het bijveld in het B-elftal figureerde en het woord gogme als pseudoniem voor arrogantie nog niet had uitgevonden. De woede van Sjaak Swart was authentiek toen elf Superboeren in Doetinchem lak hadden aan het genetische profiel en trainer Frank de Boer chagrijnig in de spelersbus klom. Amsterdamse humor? Ik vraag het u af, meneer Sonneberg. Friz Korbach stond op het punt om trainer in De Meer te worden toen hij na een wedstrijd in de bestuurskamer beleefd belet vroeg bij de echtgenote van de secretaris met de vraag of zij misschien ook wist hoe laat of het neuken begon. Toen is het verval begonnen, laat Fred Grim lekker blijven om het vakkundig af te maken.
Copyright Peter Bonder.