Trump en de BBC
Als het om buitenechtelijke sex gaat zijn ze in Engeland met hun koningshuis wel wat gewend. Prins Charles had als overspelige flapoor al een reputatie hoog te houden toen hij in 1992 tijdens een uitgelekt (!) telefoongesprek met zijn minnares Camilla Parker-Bowles meldde dat hij graag zou willen reïncarneren als haar tampon. Intussen was zijn wettige echtgenote Diana Spencer – die haar rivale consequent aanduidde als ‘de rottweiler’ – intiem in de weer met een van haar minnaars van wie ze er naar verluidt minstens twintig had versleten voordat ze met haar laatste lover Dodi El-Fayed dodelijk verongelukte in het romantische Parijs. En nu hebben ze Randy Andy, de broer van de koning die al zijn titels is kwijtgeraakt vanwege zijn bewezen rol in een smerig schandaal met de zelfmoord door een van zijn slachtoffers als voorlopig dieptepunt. De spil in dit wijdvertakte complot van chantage, corruptie en cynisme was Jeffrey Epstein, een New Yorkse makelaar, investeerder en pedofiel die een mondiaal netwerk onderhield van hooggeplaatste viezerikken. Nu hebben ze in Amerika bij gebrek aan royals vooral de Kennedy’s (en Bill Clinton) om zich te verlustigen aan sappige anekdotes betreffende het tussenbeense, maar als we de geruchten mogen geloven is het nog slechts een kwestie van tijd voordat bekend wordt dat ook de naam van een zekere Donald Trump in de Epstein-files voorkomt. Tot die tijd moeten we het doen met het verhaal van ‘Grab them by the pussy’ en het schandaal rond Stormy Daniels, een rondborstige pornoster die voor haar veelbesproken one night stand met de toen nog aanstaande president van de Verenigde Staten de vriendenprijs van 130.000 dollar in rekening bracht. Gek genoeg is dit liederlijke gedrag bij zijn kiezers niet in het verkeerde keelgat geschoten (met mijn welgemeende excuses voor de onbedoelde fysieke associatie) maar heeft het zijn image juist positief beïnvloed. Het gevolg daarvan is dat de man zich is gaan gedragen als iemand op wie geen maat staat en voor wie geen remmen gelden. Hij heeft zich omringd met nutteloze idioten, criminele maniakken en dubieuze sponsoren. Hij sloopt een complete vleugel van het Witte Huis voor de bouw van een pompeuze balzaal à 250 miljoen dollar. Hij dreigt ‘linkse steden’ uit te sluiten van het WK voetbal en de Olympische Spelen – hoewel hij daar niet over gaat omdat alleen de UEFA en het IOC daarover mogen en kunnen beslissen. Halloween viert hij met een decadent feest in Florida, terwijl de Amerikaanse beroepsbevolking zucht onder de gevolgen van de dan al vijf weken durende shutdown en de rijen voor de voedselbanken steeds langer worden. Ter gelegenheid van het 250-jarig bestaan van Amerika wil hij volgend jaar een replica van de Arc de Triomphe in Parijs - een Arc de Trump - in Washington laten verrijzen. Hij en zijn vrouw Melania verdienen miljoenen met waardeloze cryptomunten. En zo gaat het maar door terwijl zijn invloed ook buiten Amerika steeds groter wordt: twee directieleden van de BBC verliezen hun baan vanwege een knullige beginnersfout met de montage van de beelden waarop wordt opgeroepen tot bestorming van het Capitool (‘We’re gonna fight like hell’). Nu zitten we met zijn gebruikelijke Pavlov-reflex: de aandacht afleiden met de aandacht verleggen naar Bill Clinton, en een miljoenmiljarden claim richting de BBC. Terwijl het in feite maar om één woord gaat:
Copyright Peter Bonder.