Lachen!
Mark Rutte is de vierde Nederlander die zich secretaris-generaal van de NAVO mag noemen. De eerste was Dirk Stikker (1961-1964), een brave VVD’er en ex-directeur van Heineken die netjes op de winkel paste en met een koninklijke onderscheiding geruisloos afscheid nam. Daarna kregen we Joseph Luns (1971-1984), een serieus foute katholieke rotzak die betrokken was bij illegale wapenhandel met Portugeze dictatoren, schimmige transacties via dubieuze bankrekeningen, structureel overspel met een stoet aan minnaressen in roze corsetten en het lidmaatschap van de NSB. Jaap de Hoop Scheffer (2004-2009) die bij ons thuis overigens Jaap de Hoop Keffer heette, was een adembenemend saaie diplomaat met de mentaliteit van een puppy: zijn gekokketeer met ‘Collega Powell’ en de schooljongensachtige ontvangst met Jan-Peter Balkenende in het Witte Huis behoren tot de absolute dieptepunten in de geschiedenis van onze buitenlandse politiek. En nu is er Mark Rutte die ons eerst veertien jaar lang met zijn vier rampzalige kabinetten keihard heeft staan uitlachen en volgens een recent interview met De Volkskrant vast van plan is om zulks ook in zijn nieuwe functie onverminderd voort te zetten.
De man heeft Nederland met zijn ruftende erfenis van een moreel, financieel en fysiek failliete boedel overgeleverd aan de extreem-rechtse horden van VVD, PVV en BBB. Onder zijn leiding was het Ruben Brekelmans die de deur voor Geert Wilders op een kier zette waarna Dilan Yesilgöz hem de sleutel gaf, alles op basis van racistische bangmakerij, aantoonbare leugens en electoraal gewin voor henzelf en de hardwerkende Nederlander. De formule is even schunnig als eenvoudig: we geven de migranten overal de schuld van, doen net of Caroline van der Plas en Henk Bleker verstandige dingen zeggen, huren knokploegen in om met vuurwerkbommen, varkenskoppen en vrouwenliedjes tegen de komst van een AZC te protesteren (ook als er helemaal geen AZC komt) en gebruiken de bedorven vislucht uit de bodemloze zwavelput van Mona Keijzer om de aandacht af te leiden. En zoals dat altijd gaat in de VVD waar wangedrag een aanbeveling is (zie ook het erelidmaatschap van Henk Kamp) zijn de drie hoofdpersonen rijkelijk beloond: Ruben Brekelmans is minister van defensie, Dilan Yesilgöz mag de kabinetsformatie frustreren en Mark Rutte heeft zich nagelvast verschanst in de endeldarm van Donald Trump als secretaris-generaal van de NAVO. De kop van het eerder genoemde interview (‘We mogen Trump dankbaar zijn voor zijn leiderschap’) roept associaties op met de beelden van de Iraanse propagandaminister die Bagdad volkomen veilig noemde terwijl de studio trilde van de bommen. De maniak die door zijn bedwants tijdens de miljoenen verslindende NAVO-top in Den Haag ‘daddy’ werd genoemd heeft er zichtbaar plezier in om – samen met zijn knettergekke en levensgevaarlijke oorlogshitser Pete Hegseth – Venezolaanse olietankers te enteren, vermeende drugskoeriers op volle zee te executeren, als laffe dienstweigeraar eigen legerhelden tot op het bot te beledigen, Groenland te annexeren alsof het Risk is en niet één, maar twee nieuwe marineschepen naar zichzelf te benoemen. En die man moeten we dankbaar zijn? Je zou bijna heimwee krijgen naar de roze corsetten uit de tijd van Joseph Luns, wat bij deze Haagse trekpop van rubber, vaseline en stroop helaas vergeefse hoop is. Maar wel blijven lachen. Het is oorlog!
Copyright Peter Bonder.