Vos of Wolf
Zo tegen het einde van het jaar, wanneer de lijstjes met terugblikken en vooruitzichten steeds langer worden, moeten we ook de vraag stellen die velen van ons bezig houdt: welk verschijnsel is gevaarlijker voor Nederland, de Vos Lidewij of de Wolf Bram? Om daarop een goed gefundeerd antwoord te geven is het van belang om eerst de onderscheidende karaktertrekken van beide fabeldieren te kenschetsen. Zo staat de vos verhaaltechnisch bekend als sluw, snood, onbetrouwbaar, doortrapt, wreed, hebzuchtig en ijdel, terwijl ze de zwakte van anderen uitbuit om er zelf beter van te worden. De wolf daarentegen wordt omschreven als flexibel, sociaal, loyaal, nieuwsgierig, vindingrijk, veerkrachtig, spiritueel, moedig en onafhankelijk, waarbij er zowel sprake is van een gemeenschappelijke harmonie als van een persoonlijke autonomie. Als we deze eigenschappen projecteren op de Vos Lidewij en de Wolf Bram, dan hebben we het bij de eerstgenoemde, ondanks de bedriegelijke onschuld inzake de denkbeeldige argeloosheid van een doorsnee hockeymeisje, over een niet ongevaarlijke leidster van een duister gezelschap dat bij de laatste verkiezingen maar liefst zeven kamerzetels wist te veroveren met extreem-radicale standpunten die niet alleen de aanhangers van de Partij voor de Dieren koude rillingen bezorgen. Ze pleit voor remigratie (lees: deportatie) van asielzoekers, omarming van de omvolkingstheorie, hervatting van de gaswinning in Groningen, stoppen met het klimaatgedram en een Nexit. Het is al met al geen vrolijk lijstje en niet te hopen dat een van de formerende partijen de getalsmatige gedoogsteun van deze anti-democraten zoekt, na dat stompzinnige geflirt met JA21. Het tragische experiment van een kabinet met PVV en BBB zou wat dat betreft een afdoende waarschuwing moeten zijn. Hoe anders is het gesteld met onze gevoelens voor de Wolf Bram. Nadat uit dna-proeven duidelijk is geworden dat hij het is die vanwege onze veiligheid het loodje heeft moeten leggen haalt een deel van de bevolking de schouders op, maar er zijn ook mensen, en niet alleen van de Partij voor de Dieren, die oprecht rouwbeklag betonen, onder wie de leden van de organisatie ‘Wolven in Utrecht’ die de volgende boodschap uit deden gaan: ‘We zijn verslagen. Vanaf morgen gaan we bloemen leggen bij Viaduct Treeker Wissel. Geef je rouw een stem’. Nu kunnen we hier nonchalant op reageren, met een zekere stoerheid en een terloopse verwijzing naar stadse wijsheden als ‘De natuur moet zijn loop hebben’ (in dit geval de loop van het geweer). We kunnen evenwel ook mededogen tonen en ons met gepaste solidariteit inleven in hun verdriet, verbinding en verslagenheid. Er is al onenigheid genoeg in dit verscheurde land. En verder kunnen we alleen maar hopen dat de Vos Lidewij binnenkort niet gesignaleerd zal worden in de bossen nabij het Haagse Binnenhof, voorzien van een gecodeerde chip en de boodschap ‘Bomen met Bontenbal’. We hadden al een probleemwolf en daar zijn we van verlost, een probleemvos kunnen we er nu niet bij hebben.
Copyright Peter Bonder.